जेव्हाही आपण एम. डी. एच. हे नाव ऐकजातो तेव्हा सर्वात प्रथम आपल्या मनात येते, ' मसाल्यांच्या एक विश्वासू ब्रँड'. आपण सर्वानीच एमडीएच मसालाची जाहिरात पहिली असेल, आणि त्यामध्ये मसाल्यांचा राजा म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या धरमपाल गुलाटीला सुद्धा पहिला असेल. हेच ते एमडीएच मसालेचे ९४ वर्षीय मालक, ज्यांचा अपार कष्टाने एमडीएच मसाले हे नाव आज भारताच्या घराघरात ओळखले जाते. चला जाणून घेऊयात यांची यशोगाथा...
पाकिस्तान मधील सियालकोट मध्ये वाढलेल्या धरमपालचे वडील चुनीलाल यांनी १९१९ मध्ये उघडलेल्या महाशियान दि हट्टी या छोट्या दुकानातून मसाले विक्री ची सुरवात केली. पाचव्या वर्गातील धर्मपालने त्यांच्या वडिलांना दुकानात मदत करण्यासाठी शाळा सोडली. फाळणीच्या वेळी हे कुटुंब पाकिस्तानहून भारतात आले आणि काही काळ अमृतसरमधील निर्वासित छावणीत राहिले. धरमपाल, आपल्या मेहुण्यासह, मग कामाच्या शोधात दिल्लीला गेले आणि आपल्या भाच्याच्या फ्लॅटवर थांबले.
दिल्लीत धरमपालने वडिलांनी दिलेल्या पैशाने घोड्यांची रेलगाडी खरेदी केली. त्याने वडिलांकडून घेतलेल्या १५०० रुपयांमधून ६५० रुपये गुंतविले आणि कॅनॉट प्लेसमधून कॅरोल बागेत प्रवाशांची ने-आन करणे चालू केले.
हे अत्यंत गरीबीचे दिवस होते आणि दिवसभर ग्राहकांना हाक मारत असूनही धरमपाल जी पुरेसे पैसे घरी घेऊ शकले नाहीत. लोकांनी बाजारात त्याचा अपमान केला आणि लवकरच अशी वेळ आली जेव्हा त्यांना ह्या गरिबीची वीट आली. त्याने आपली टांगा विकली आणि आपल्याला जे चांगले माहित होते ते करण्यासाठी एक लहान दुकान भाड्याने घेतले - मसाले विकणे.
त्यांनी अजमल खान रोडमध्ये एक छोटे दुकान विकत घेतले. त्याने आपला कौटुंबिक व्यवसाय पुन्हा सुरू केला आणि मसाले विकण्यास सुरुवात केली.
मसाले बनवण्याऱ्या वडिलांकडून शिकल्यामुळे महाशियान दि हट्टी (एमडीएच) या नावाला लोकांमध्ये लोकप्रियता मिळवण्यास फक्त काही महिने लागले.
धरमपाल म्हणतात की करोल बाग त्याच्यासाठी शुभ आहे आणि त्यामुळे तेथे चप्पल किंवा शूज परिधान करत नाहीत. त्याचा असा विश्वास आहे की याच ठिकाणी त्याच्या व्यवसायात यश आले.
हा व्यवसाय सुरू होताच त्याला खूप चांगला प्रतिसाद मिळाला, म्हणून धरमपाल यांनी १९५३ मध्ये चांदनी चौकात आणखी एक दुकान भाड्याने घेतले. हे दुकान घेतल्यानंतर त्यांच्या व्यवसायाला भरभराटी आली. त्यानंतर त्यांनी १९५९ मध्ये कीर्ती नगर येथे स्वत: चा कारखाना सुरू करण्यासाठी एक प्लॉट खरेदी करण्याचा निर्णय घेतला आणि यातूनच जन्म झाला महाशियान दि हट्टी लिमिटेड (एमडीएच) चा.
प्रामाणिक काम, दर्जेदार उत्पादने आणि स्वस्त किंमती.हे तीन पैलू आपली कंपनी आणि उत्पादनासाठी अत्यंत महत्वाचे आहेत असा धरमपाल यांचा विश्वास आहे. कंपनीचे जवळपास ८० टक्के भागधारक असलेले धरमपाल स्वतः नियमितपणे आपल्या कारखाना आणि बाजारपेठ यांना भेट देतात आणि सर्व गोष्टी सुरळीत सुरू आहेत याची खात्री करतात.
भारताला मसाल्यांचा प्राचीन इतिहास आहे आणि हेच ओळखून एमडीएच ने या वस्तुस्थितीवर हुशारीने काम केले. एमडीएच गुणवत्ता, भिन्न स्वाद आणि परंपरा यासाठी ओळखले जाते. त्यांनी देशभरातील घरांना लक्ष्य केले आहे आणि त्यासाठी भारतातील छोट्या शहरांमध्येहि वितरण वाहिन्या उभारल्या.
या कंपनीला इतर ब्रँडकडून बर्‍याच स्पर्धेचा सामना करावा लागतो आणि म्हणूनच त्यांनी स्पर्धात्मक किंमतीची रणनीती स्वीकारली आहे कारण देशातील प्रत्येक भागात त्यांना उत्पादने विकायची आहेत. या मुळे कंपनीच्या विक्रीचे प्रमाण आणि मोठ्या प्रमाणावर अधिक मदत झाली.
एमडीएचकडे एक प्रचंड ब्रँड ओळख आहे आणि त्याने बर्‍याच काळासाठी आपली ब्रँडिंग आणि जाहिरातीची रणनीती राखून आहेत. त्यांनी प्रिंट, टीव्ही आणि डिजिटल माध्यमांद्वारे आपली जाहिरात केली आहे. स्थानिक मासिके, खाद्य मासिके, महिला केंद्रित मासिके आणि होर्डिंग्जमध्ये जाहिरात देऊन त्यांच्याकडे ऑफलाइन विपणन धोरण देखील चांगले आहे. त्यांच्या ब्रँडची टॅगलाइन आहे ‘असली मसाले सच सच - एमडीएच’
एम. डी. एच. आता हे एक भारतातील सर्वात लोकप्रिय मसाला ब्रँड मधील एक आहे आणि जवळजवळ 60 वेगवेगळ्या प्रकारचे मसाले तयार करते. आता स्वित्झर्लंड, जपान, अमेरिका आणि कॅनडा सारख्या जगातील देशांमध्ये मसाल्यांची निर्यात केली जाते. वय असूनही धरमपाल व्यवसायातील सर्व प्रमुख निर्णय घेतात.
सध्या एमडीएच ही भारतातील दुसर्‍या क्रमांकाची मसाले उत्पादन आणि
विक्री करणारी कंपनी असून बाजारात सुमारे
12 % वाट्यासहा एक २००० करोड रुपये बाजार मूल्य असलेली कंपनी आहे. आणि धरमपाल यांना व्यापार आणि उद्योगासाठी पद्मभूषण पुरस्काराने सन्मानित सुद्धा करण्यात आले आहे. धरमपाल गुलाटी हे गेल्या आर्थिक वर्षात 21 कोटी रुपये असा सर्वाधिक पगार घेणारे सीईओ बनले आहेत. त्यांनी आदि गोदरेज आणि विवेक गंभीर, हिंदुस्तान युनिलिव्हरचे संजीव मेहता आणि आयटीसीचे वायसी देवेश्वर यांसारख्या दिग्गजांना मागे टाकले आहे.
.
धरमपाल हे आपल्या वडिल्यांच्या नावाने, महाशय चुनीलाल चॅरिटेबल ट्रस्ट देखील चालवितात, ज्यामध्ये २५० खाटांचे रुग्णालय आहे. हे झोपडपट्टीवासीयांपर्यंत पोहोचणारे मोबाइल हॉस्पिटल देखील चालवते. या ट्रस्टद्वारे चार शाळा देखील चालविल्या जात आहेत आणि यामुळे गरजू लोकांना आर्थिक मदत केली जाते
